'En allen werden vervuld van de Heilige Geest' (Handelingen 2:4). Dat is in één zin wat er gebeurd op Pinksteren. Niet met iedereen die aanwezig is op het tempelplein. Alleen met hen die geloven in Christus als Gods Zoon. Jezus, die geleden heeft, gestorven en begraven is, maar leeft. Van Hem getuigen de discipelen dan ook naar de verwonderde omstanders.

Gods Geest maakt dat mensen gaan geloven in de Heiland. Hij maakt dat wat zij horen over God een plaats krijgt in hun hart. Hij geeft mensen ook kracht om vanuit het geloof te willen leven. Hij schenkt volharding: blijven geloven, ook bij tegenslagen. Hij maakt dat mensen groeien in geloof. Dat is leven, steeds dichter bij hun Heiland, steeds meer naar Gods wil.

Het werk van Gods Geest wordt niet pas zichtbaar na Jezus' Hemelvaart. Ook in het Oude Testament ontmoeten we mensen die tot geloof komen. Mensen voor wie God nummer één is in hun leven. En die dat dwars door alles heen ook vasthouden.

We lezen op weg naar Pinksteren over Daniël. Een jongen nog, weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving. Hij moet leven in Babel, waar geen respect is voor Israëls God. Waar met zijn geboden geen rekening wordt gehouden.

We herkennen het werk van Gods Geest in het leven van Daniël. Hij blijft trouw aan Gods wetten. Hij eet geen onrein voedsel. Daniël gelooft dat God hem inzicht kan geven in de dromen van nebukadnessar. Daniels vrienden knielen niet voor het afgodsbeeld van deze koning. Daniël spreekt Gods woorden: een leven zonder God is geen leven. Daniël begrijpt Gods tekens, terwijl niet-gelovigen bang worden en in paniek raken. Daniël blijft bidden, ook al staat daar de doodstraf op.

Daniël was geen volmaakte gelovige. Dat is geen mens. Ook jij en ik niet. Maar de Bijbel zegt: 'Wie in God gelooft, is een kind van God'. De Heer wil in alle gelovigen wonen door zijn Geest. In Daniël, de discipelen, maar ook in jou en mij. En als Gods Geest in ons is, zijn wij niet meer alleen. Dan woren we iedere dag geholpen en getroost!