Na het ontbijt en het maken van een selfie van ons drieën vertrokken we om 07:30 uur richting Codlea in Roemenië.

 de tekst op Theo’s trui ‘AVR’ hebben niets met zijn werk te maken, het betekend:

 Alles Voor Roemenie

 

De dag begon met natte sneeuw en grauwe wolken. De weg bleef goed berijdbaar en konden daardoor de vaart er in houden.

De grensovergang bereikten we om 10:00uur.

In Roemenie is het een uur later, dus was het na de grens ineens 11:00 uur.

Na de grens een vignet gekocht bij het eerste tankstation. Gelukkig konden we het tankstation net bereiken, want op een groot gedeelte van het laatste stuk weg was er geen te bekennen. We tankten 68 liter in de 70 liter tank. Hongarije heeft geen enkele cent brandstofaccijns aan ons verdiend.

Aan de nieuw aan te leggen rijksweg richting het oosten, wordt al jaren gewerkt en is er nu weer een stuk gereed gekomen. Toch moesten we nog een groot gedeelte over de lokale wegen rijden om in Codlea te komen. Deze weg is nogal slecht begaanbaar door het vele vrachtverkeer wat er over heen rijdt. Zo slecht als het wegdek is, zo slecht zijn ook de huizen en alles wat er omheen staat. Met de regen en grauwe luchten werd het een troosteloos uitziend beeld. Geheel anders dan de vorige dag. Naarmate de reis vorderde en we weer op een gedeelte rijksweg reden klaarde het weer op en brak de zon door.

Op een bepaald moment was er een groot ongeluk gebeurd op het andere weg gedeelte, drie auto’s totaal in de prak en over de kop geslagen. De mensen zaten er nog in, de hulpdiensten probeerde door het stilstaande verkeer bij het ongeluk te komen. Mijn gedachten gingen direct terug naar de uitzenddienst, waar gebeden is voor een behouden thuiskomst, laten we daar op vertrouwen.

Rond 18:00 uur en na 700 km gereden te hebben, arriveerden we in Codlea bij de blauwe deur waarachter Gera en haar gezin woont en waar eenzame ouderen en kinderen vanuit een tehuis opgevangen kunnen worden.

Na ontvangst en een heerlijke maaltijd hebben we de wagen voor de helft geleegd in het magazijn van waaruit br. Scurtu de mensen, die het nodig hebben, hun kleding en schoenen kunnen passen en mee kunnen nemen.

Gera was zeer blij met de kleding die de breiclub had gemaakt en de gesponsorde mutsen, truien, jassen, sokken enz., waar zij al een bestemming voor heeft. Ook was er een grote tas met veel speelgoed, door een jongen weggegeven, zeer welkom.

Gera had van het overgemaakte geld uit Pernis voedsel enz. ingekocht, die wij morgen bij mensen gaan bezorgen, samen met br. Scurtu. Hier geen kleding uitgifte, want mensen komen daarvoor naar zijn magazijn.

Deze voedselpakketten hebben we aangevuld met pakken stroopwafels, doe we hebben gekregen om uit te delen.

Er is margarine en er zijn kippen gekocht. Een ijskast vol.

Ons wacht morgen een spannende en intensieve dag. Gera vertelde dat br. Scurtu ons meeneemt naar Blok 14. Een slecht onderhouden en vochtig huizenblok waar Bas en Theo in 2017 eerder waren en waar zij veel ellende tegen kwamen.

Tijdens de koffie hebben we op zijn Hollands zitten keuvelen, Gera vertelde van haar dagelijkse bezigheden en de hulp die zij gaf aan de mensen rond om haar heen. Zelf een Nederlands gezin ondersteunt zij waar nodig.

Veel doet zij voor de school van haar kinderen, een goed gebouw met tafels en stoelen en gemotiveerde leerkrachten, alleen de middelen om les te geven ontbreken. Daar probeert Gera hulp te bieden in de vorm van schriften en potloden, een laptop, een televisie om programma’s te laten zien enz.

Nadat iedereen is gaan slapen en ik dit verslag zit te schrijven, krijg ik een warm gevoel, omdat het zo duidelijk is, dat er zoveel mensen zijn die zich inzetten om anderen te helpen. Dat is geen toeval, dat is Gods aanwezigheid.