Start > Roemenië reis > maandag 19 januari

Roemenie reis 2015, maandag 19 januari.

De wekker maakte ons om 5.30 uur wakker!

Dit was na zo’n week echt heel vroeg.

Maar goed, de achterblijvers thuis rekenen er op dat we vandaag thuis komen dus we moeten er aan geloven.

Na de gebruikelijke ochtendzaken hebben we de week met ons drieën afgesloten met gebed.

Het was een goede week, een moeilijke week, maar bovenal een week waarin we onze broeders en zusters in Roemenie mochten ontmoeten en mochten verblijden met de gaven die we van u hebben mochten ontvangen.

De klok wees ondertussen iets over 6.00 uur aan dus we moesten gaan.

Na nog wat mooie woorden en een beetje moeilijk afscheid, verlieten wij Erd/Boedapest.

Op de wegen was al veel vrachtverkeer, maar er was ruimte voldoende om lekker te kunnen rijden.

De wegen in Hongarije, Oostenrijk en Duitsland verleiden ons om stevig door te rijden.

We konden deze verleiding makkelijk naast ons neerleggen want de spreuk de hele week in de auto was, dat het toch heel belangrijk was om heel en veilig thuis te komen!

Onderweg een paar maal gestopt om een bakje koffie te drinken en daarna weer verder.

We waren snel Hongarije uit en reden ook soepel door Oostenrijk.

Alleen eer je door Duitsland bent dat duurt echt heel lang, er lijkt maar geen einde aan te komen.

Naar mate de tijd richting het einde van de middag ging, werd het drukker en drukker.

Op het einde in Duitsland nog een klein beetje file gahad maar daar bleef het bij.

Ondertussen waren ze thuis erg nieuwsgierig hoe laat we in Pernis zouden zijn.

Onze navigatie, sorry Ds. Lavooij maar het geeft mij erg veel rust in de bus met een TomTom, gaf aan dat we rond 19.30 uur in Pernis zouden zijn.

Onderweg net over de grens nog even iets te eten gehaald, en toen weer door.

Ondertussen moeders gebeld dat we al in Nederland reden en zo’n telefoontje geeft dan ook daar weer de nodige rust.

Zo reden we even voor 19.30 Pernis binnen en aansluitend konden we de bus parekeren in de Smallandstraat.

Hier stonden onze kinderen en kleinkinderen en dan ontstaat er zowaar op straat een klein feestje met hier en daar een traantje.

Binnen nog even bijgepraat maar de kleintjes moesten toch echt naar bed.

Hierna met Miranda nog lang zitten napraten en ondertussen ontvingen wij allerlei lieve berichten over onze thuiskomst.

Mooi en fijn om te horen dat de mensen zo meeleven.

Zo zijn we na 5500 kilometers weer thuis.

Het was goed om in Roemenie te zijn, maar het is toch ook altijd fijn om weer veilig thuis te zijn.

We zullen later deze week nog een afrondend verslag schrijven.

Maar ook alvast weer vooruit kijken naar volgend jaar.

 

Hartelijke groet,

Ineke en Bas.